سپيده دم رويش درخشانم،
مسافر راه كوچ زندگيم،
اي كه سرشار از حس روئيدن هستي،
و صداي تپش هاي مهرباني ات تپش مهر را به يادم ميآورد،بارها و به تكرار تراوشات زيباي ذهن خلاقت را با خود مرور مي كنم و هر بار يك پيام جذاب را از آن به ارمغان با خود از اين صفحه مجازي تا هميشه در يادم مي برم.
هدي اي بي مانند است و با آرامش مي يابم بدون اغراق
داراي حسي سبز و بهاري تا زندگي ام باشي.
