نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

چند مدت پیش کتابی از یکی اساتیدمون گرفته بودم، در جایی از کتاب اینچنین نوشته بود:

" دو نفر در راهی همسفر بودند. یکی از آن دو اعتقاد داشت که این راه به شهری آسمانی ختم می شود، و دیگری معتقد بود که نه! این راه، راهی معمولی است مثل بقیه راه ها.

در این راه هم لحظات مفرح و شادی بخش وجود دارد و هم لحظات دشوار و خطر خیز!

فردی که معتقد بود پایان این راه، شهری آسمانی است، بخش های دلپذیر سفر را جلوه هایی از سعادت آسمانی می بیند و دشواری های سفر را، موانعی که به انسان شایستگی می بخشند... ."

***

تا حالا شده با لبخند به پیرامونت نگاه کنی؟ با تمام وجود حس می کنی که کل دنیا داره به تو لبخند می زنه!

من بر این اعتقادم که حس و حال درونی تو بر میگرده به نوع نگاهت...! کافیه یه کم زاویه نگاهت رو تغییر بدی، اون موقع است که حتی دشواری های زندگی رو مقدمه ای می دونی که به شایستگی تو منجر می شوند. که تو را پله پله به اوج شرافت انسانی می رسانند.

اگه حس کردی گرفته ای، لحظه ای خودتو رها کن! با یک نگاه دیگه و یک اندیشه مثبت آرامش رو به لحظه های ناب زندگیت هدیه کن...!

بیا نگاهمون آیینه ای باشه که یاد آور تمام زیبایی هاست...

نوشته های دیگران ()

            خدایا

          آتش مقدس "شک" را

          آن چنان در من بیفروز

           تا همه "یقین" هایی که در من نقش کرده اند، بسوزد

           و آنگاه از پس توده این خاکستر،

          لبخند مهراوه بر لب های صبح یقینی،

          شسته از هر غبار، طلوع کند.

                                                                        دکتر علی شریعتی

***

            خودمو عادت دادم به هر چی نگاه میندازم اونو با یه پیام مثبت بخونم!

            امشب تا در رو باز کردم درست مقابل چشمام یه ستاره چشمک می زد ... . یک دنیا تفسیر روشنایی !

نوشته های دیگران ()

دو خط موازی یادگار درس های دبستانمان هستند. دو خطی که با هم تعریف می شدند و با هم معنا می شدند!

صدای معلم هنوز در گوشم هست که هر وقت آن را می کشید، سریع می گفت: "دو خط موازی هیچگاه همدیگر را قطع نمی کنند! هیچگاه به هم نمی رسند...!"

اما هر بار که از مدرسه بر می گشتیم، دو خط کنار خیابان را می دیدم، دو خط موازی که در دور دست ها، در

 انتهای خیابان به هم می رسیدند!!! (از همان روزها  یاد گرفتم، شاید برسند!)

بزرگتر که شدیم - روزهای دبیرستان- و معلمی که گفت:"دو خط موازی در بینهایت همدیگر را قطع می کنند."

دوباره تکرار می کنم دو خط موازی در بینهایت به هم می رسند، در دور دست ها! همان باوری که در کودکی داشتم.

این دو خط ممکنه ما و آرزوهامون باشه، ما و یه هدف، ما و ...

هر چند ممکنه در دور دست ها باشه، اما مهم اینه که به اون می رسیم . زمان و مکان هر کاری باید فرا برسه تا رخ بده. مکان و نحوه رسیدن به اون ارتباط مستقیم با تلاش و باور و توکل ما داره.

یه روزی، یه جایی، یه کسی،یه جوری، یه چیزی، صبر داشته باش، صبر داشته باش.

راه هر چند دشوار، صعود را ادامه بده، قله در یک قدمی توست!

***

پ.ن:دو خط موازی در بینهایت بر اثر تغییر غلظت هوا و ورود از یک لایه هوا به لایه ای دیگر، بر اثر شکست های متوالی در فاصله دوری به هم می رسند.

نوشته های دیگران ()

روی یه نیمکت زیر یه درخت بزرگ نشستم. هوا عالیه عالی، از اون روزایی که من عاشقشم... !

تبسم باران قلب خسته زمین شهر منو شاد می کنه! و من سرشار از انرژی مثبت...

صفحات طلایی موفقیت رو ورق می زنم، مثل همیشه جملات هر صفحه اش راه های جدیدی رو برام روشن می کنه. صفحه 22، موفقیت online. چشمام از شادی برق میزنن!  یکی از مطالب وبلاگم تو این شماره موفقیت چاپ شده! منم مثل تمام وجود شهر شاد میشم... .

با تمام وجودم به کائنات لبخند می زنم. به فکر فرو میرم. روزی که فهمیدم انتشار قوانین موفقیت در بین همه مردم مهربان سرزمینم، رسالتیه بر دوشم! بر عهده تک تکمون! لحظاتی که اینو زمزمه می کردم ... !

روزی میرسه که منم تو این حرکت سهمی خواهم داشت!!!

راهی که خدا منو تو اون قرار داد. مسیری که یافتنشو به کائنات سپرده بودم... تا اینجا...

شاد شادم، شادتر ازصبحی که شروع کردم. پر از انرژی... میرم که این همه انرژی رو به همه منتقل کنم.

سوالی ذهنمو مشغول میکنه: من کجام؟؟؟

آیا جایی که واقعا باید باشیم ،

 هستیم!!!؟؟؟

نوشته های دیگران ()

در دست قلم دارم ، از قلب پیام دارم ، از نزدیک نمی بینم ، از دور سلام دارم ...

 به نام مقدس سلام و با سلام به همه میهمانان سپیده دم رویش من (البته خونه خودتونه).

دوستان ماهی که در این مدت به من سر زدن ، عزیزانی که داشتم و دوستان گلی که پیدا کردم ...

پست امروز هم به پاس مهربانی مهربانانی که همیشه با من اند. همدم ثانیه های آرام و طوفانی ام که نگاهشان یادآور افق بود و کلامشان تلنگری برای بازگشت به خودم! تقدیم به کسانی که نامشان در بهار من و یادشان در اندیشه من است.

و این طنین کلام آنها در لحظه های زندگیم:

- باید امشب بروم، رو به آن وسعت بی اندازه که همواره مرا می خواند!

- انسان عاشق زیبایی نمی شود، بلکه آنچه عاشقش می شود در نظرش زیباست!

- روی هر پله که باشی، خدا یک پله از تو بالاتر است. نه به این خاطر که خداست، به خاطر اینکه دستتو بگیره!

- هر گاه خداوند تو را به لبه پرتگاه هدایت کرد به او اعتماد کن، یا تو را از پشت خواهد گرفت، یا به تو پرواز کردن را خواهد آموخت!

- به خاطر داشته باش که اغلب کوتاه ترین پل بین یأس و امید، سپاس خالصانه از خداوند است!

- چنان قوی باش که هیچ عاملی آرامش تو را بر هم نزند!

- زندگی شعله شمعی است که در بزم حضور به نسیم مژه بر هم زدنی خاموش است!

- دنیا را برایت شاد شاد، و شادی را برایت دنیا،دنیا آرزو دارم

نوشته های دیگران ()

مسافر راه کوچ

از زندگی دیروز

تا - من – امروز

-        سرشار از حس غرور

حس نو شدن

دوباره متولد شدن –

چشمانم با ابرها پیوند خورده اند ! کسی مرا می خواند آرام، و صدایش لطیف تر از ندای درونم، کسی که از ابتدا تا انتها با من است

- دو قدم جلوتر –

بهار است !

...

مسافر راه کوچ

از تیرگی شب

تا سپیده دم رویش

-        سرشار از حس روییدن

جوانه زدن

شکوفا شدن –

تنها یک قدم به رسیدن مانده است

بیا !

...

و اینک صدای تپش های مهربانی

      - سپیده دم رویش -

نوشته های دیگران ()

احمد حلت در راه سوم شماره 151 مجله موفق موفقیت می گوید:

"یک + یک   =مساوی هر چه تو بخواهی"

اصلی که همه ما به نوعی به آن اعتقاد داریم اما غالبا خود را چنان پایبند قانون ها می کنیم که آن را فراموش می کنیم.

بیایید راه سوم لحظه هایمان را بیابیم.

اگر به جایی رسیدیم که طبق منطق ها! و بایدها! نه را پیش داریم نه راه پس، بیایید چارچوب ها را بشکنیم، آنگاه یقینا راه سومی پیدا می شود. اگر به بن بست رسیدیم، دستان مهربان همراه همیشگی مان را ببینیم، که راه پرواز را در پیش رویمان گشوده است.

هرگاه بر سر دو راهی بد و بدتر – و یا حتی خوب و خوبتر- ماندیم ملزم و محکوم به انتخاب یکی از این دو راه نیستیم. قانون طلایی "یک + یک   =مساوی هر چه تو بخواهی" را برای روز ها و لحظه های پیش رویمان  به یاد داشته باشیم. همیشه راه طلایی دیگری را نیز جستجو کنیم.

گاه ممکن است معجزه ای، تمام منطق ها و تساوی ها را در هم بکوبد، قانون دو دو تا، چهارتای ما را نقض کند !

لاهوری می گوید: ایمان، همان  باور و اعتماد و یقین است!

کافیست ایمان داشته باشیم که راه سومی نیز هست، آنگاه خواهیم دیدکه – خدا زودتر از ما دست به کار شده است.-

بهترین ها در انتظارتان

نوشته های دیگران ()

تپش های قلبم به تکرار تو را می خوانند...

و من باز تو را برای تک تک لحظه هایم می خواهم!

یگانه اسطوره قلب بی قرار من!

نگاهت را به آسمان بدوز، تا خورشید مهربانی نگاهت را به همگان بتاباند،

ای که خورشید وامدار نور نگاه توست...!

نوشته های دیگران ()